پستانداران دریایی

پستانداران دریایی 
پستانداران دریایی در اکوسیستم های دریایی سراسر جهان یافت می شوند. آنها گروه متنوعی با سازگاری های فیزیکی منحصر به فرد هستند که به آنها اجازه می دهد در محیط های دریایی با دما، فشار و تاریکی شدید رشد کنند. پستانداران دریایی به چهار گروه طبقه‌بندی مختلف طبقه‌بندی می‌شوند: آب‌ بازان(Cetacea  (نهنگ‌ها، دلفین‌ها و خوک‌ماهی‌ها)، باله‌پایان (Pinnipedia) (فوک‌ها، شیرهای دریایی و گرازهای دریایی (walruses))، گاودریایی‌سانان (Sirenians) (گاو دریایی و دوگونگ)، و شکافت‌پایان (fissipeds) دریایی (خرس‌های قطبی و سمورهای دریایی).
چه چیزی یک پستاندار دریایی را یک پستاندار دریایی می کند؟ آنها باید همه ویژگی های پستانداران را داشته باشند - آنها هوا را از طریق ریه ها تنفس می کنند، خونگرم هستند، دارای مو هستند (در مقطعی از زندگی)، و برای تغذیه بچه های خود شیر تولید می کنند - در حالی که بیشتر یا تمام زندگی خود را در دریا/اقیانوس یا بسیار نزدیک به آن زندگی می کنند.  
گاودریایی‌سانان (Sirenians)، گاو دریایی و دوگونگ ها، از گیاهان تغذیه می کنند و در زیستگاه های گرم و کم عمق ساحلی یافت می شوند. باله‌پایان (Pinnipedia)، فوک‌ها، شیرهای دریایی و گرازهای دریایی (walruses)، در خشکی بچه‌دار می‌شوند، اما بیشتر وقت خود را در اقیانوس می‌گذرانند. آب‌ بازان(Cetacea)، دلفین ها، گراز ماهی ها (Porpoise) و نهنگ هایی که تمام عمر خود را در اقیانوس سپری می کنند، هم گونه های دندان دار که شکارچیان گوشتخوار هستند و هم نهنگ های بالین که از طریق فیلتر مواد مغذی تغذیه می کنند و مقادیر زیادی پلانکتون ریز مصرف می کنند، جزو این گروه هستند. از نظر اندازه پستانداران دریایی از فوک های کوچک گرفته تا نهنگ های آبی به عنوان بزرگترین جانور روی زمین  جزو این دسته هستند. بسیاری از آب بازان و باله ‌پایان برای تغذیه به اعماق قابل توجهی شیرجه می زنند، شاهکاری که اخیراً با استفاده از برچسب های دیجیتالی کشف شده است که حرکات، جهت و عمق حیوانات را در طول زمان ثبت می کند.
به طور کلی آب‌ بازان به دو گروه اصلی دسته بندی می شوند: نهنگ های بالین و نهنگ های دندان دار. آنها زندگی خود را در آب می گذرانند و سازگاری های زیادی با سبک زندگی کاملاً آبی خود دارند. بیش از 70 گونه مختلف آب‌ بازان وجود دارد. باله‌پایان در زیر راسته pinnipedia قرار دارد که به معنای "باله پا" است. این گوشتخواران از باله برای حرکت هم در خشکی و هم در آب استفاده می کنند. باله‌پایان بیشتر عمر خود را صرف شنا و غذا خوردن در آب می کنند و به خشکی یا شناورهای یخ می آیند تا بچه داری، استراحت و پوست اندازی کنند. گاودریایی‌سانان نیز مانند آب‌ بازان تمام زندگی خود را در آب می گذرانند. آنها تنها گروه کاملاً گیاهخوار پستانداران دریایی هستند. شکافت‌پایان پستانداران دریایی در نظر گرفته می شوند، اما بیشتر وقت خود را در خشکی و تنها بخشی از زمان خود را عمدتاً برای شکار و یافتن غذا در آب می گذرانند. 
پستانداران دریایی هم به عنوان شکارچی (بسیاری برای شکار ماهی) و هم به عنوان طعمه، هم برای کوسه ها و هم سایر پستانداران دریایی بزرگتر، نقش های زیست محیطی مهمی ایفا می کنند. انسان ها همچنین از دیرباز پستانداران دریایی را برای غذا و خز شکار کرده اند. اگرچه فشار شکار کاهش یافته است، پستانداران دریایی هنوز از تعداد کم و فعالیت های ناخواسته انسانی مانند روش های خاص ماهیگیری، قایق سواری و ترافیک کشتیرانی و افزایش صدا در اقیانوس رنج می برند.
پستانداران دریایی نقش‌های اکولوژیکی مختلفی از جمله گیاه خواری (گاو دریایی)، پالیده‌خواری (نهنگ‌های بالین) و شکارچیان برتر (نهنگ‌های قاتل) را نشان می‌دهند. پستانداران حدود 160 میلیون سال پیش در خشکی تکامل یافتند. هر گروه پستانداران دریایی طبقه بندی شده از گروه متفاوتی از پستانداران خشکی تکامل یافته است که اجداد آنها به طور جداگانه به محیط اقیانوس بازگشته اند. علی‌رغم این منشأهای مختلف، بسیاری از پستانداران دریایی از طریق تکامل همگرا ویژگی‌های مشابهی - بدن‌های ساده، اندام‌ها و دم‌های باله مانند - را تکامل دادند. 
پستانداران دریایی در آب های شمالی و جنوبی کشور یافت می شوند و پژوهشگاه در سال های اخیر مطالعاتی را برای تعیین نوع و فراوانی آنها با همکاری سازمان حفاظت محیط زیست انجام داده است.